#6 Februari 2021  

Begin februari werd Covid vermenigvuldigd met sneeuw. Omdat het kwik ver onder nul daalde (naar Nederlandse maatstaven) heb ik minder glas geblazen. Mijn afzuigslang heeft een open raam nodig en maakte dat mijn studio ijskoud werd, behalve rond de brander. Ik deel mijn ruimte met andere kunstenaars, de hele dag een open raam met vriestemperaturen was natuurlijk geen optie.  

Hierdoor kwam er wel wat tijd vrij om te werken aan het zichtbaar maken van mijn vorderingen. Mijn bedoeling was om een visueel dagboek samen te stellen op hotglue, een medium dat ik erg leuk vind. Maar al snel werd duidelijk dat de esthetiek van hotglue me tegenwerkte en de navigatie werd erg chaotisch. Ik ben van tactiek gewisseld en heb een website gebouwd die gemakkelijk te navigeren is voor bezoekers, maar toch aanvoelt als een groot verzamelbord. Je vindt het hier: progress.jannetjejeanine.nl.

[sub] Op dit moment maak ik een ander subdomein aan. Dat wordt mijn online tentoonstellingsruimte. Als kunstenaar voel ik me het meest levend bij het maken en tonen. En het krijgen van zowel validatie als kritische meningen van het publiek. Dat heb ik het afgelopen jaar enorm gemist. Deze tentoonstelling heeft "primeurs" in meerdere aspecten. Mijn eerste online tentoonstelling, mijn eerste solotentoonstelling en mijn eerste zelf samengestelde tentoonstelling. Maar natuurlijk zal ik tijdens het proces het advies van experts raadplegen.

Sinds ik ben begonnen met het bouwen van mijn tentoonstellingsruimte, heb ik veel nagedacht over de verschillende elementen die je tegenkomt tijdens fysieke tentoonstellingen. En hoe deze vertaald kunnen worden naar een digitaal platform. Misschien zijn ze zelfs niet allemaal nodig om te vertalen naar een digitaal platform. Maar ik vind het heel interessant om na te denken over hoe je ontmoetingen en gesprekken tussen bezoekers vorm kunt geven. Ik vind het ook erg leuk om de digitale aanwezigheid van het publiek vast te leggen en op de een of andere manier die dag weer te geven, zelfs als de bezoeker er niet meer is. Een soort digitale geest. 

Navigatie en programmeren zijn belangrijke aspecten waar ik over nadenk. Is de ruimte altijd “open”, of zijn er bezoekuren waarin de bezoekers rondgeleid kunnen worden door de tentoonstelling. En wat is de impact van bezoekers, kunnen ze de tentoonstelling 'aanraken' en beïnvloeden? Wat is naast het visuele deel van de tentoonstelling de rol van audio. Het world wide web en social media zijn veel gericht op visueel delen, hoe kan ik mijn bezoekers een audio-ervaring geven, of is dat niet relevant.

Zoals u kunt lezen, zijn veel elementen nog niet in een vaste vorm gegoten. Het nadenken over deze tentoonstelling zal waarschijnlijk ook gevolgen hebben in mijn presentatie in een fysieke ruimte.

[overpeinzingen] Februari veranderde stilletjes in maart omdat ik de griep kreeg [blijkbaar die er ook nog is] en ongeveer een week in bed moest liggen. Het bleek een goede reset te zijn. Het klinkt misschien vreemd, maar het gevoel dat het goed met me gaat, kwam toen pas binnen. Mijn streven naar verbetering in bijvoorbeeld glas kan al snel veranderen in het gevoel: waarom ben ik nog niet goed genoeg en zal ik dat ooit worden. Het helpt om te kijken naar waar je vandaan komt, wat je hebt bereikt en wat je kunt doen als je gewoon tijd blijft investeren.

Mijn huidige bedoeling is om in april / mei een week lang een zelfgeorganiseerde kunstenaarsretraite op het platteland te doen. Laten we hopen dat ik niet te veel bezig ben met werken om te onthouden hoe waardevol een reset kan zijn.

Ik zou deze reflectie graag willen afsluiten met een citaat uit een e-mailcorrespondentie met een collega-kunstenaar. a fellow artist. "Ga de donkere bossen in en blijf lopen." Ik vond het mooi en heel relevant voor hoe ik me voel. Nieuwsgierig, verwachtingsvol en een beetje bang.

Zoals altijd, wordt vervolgd. Bedankt voor het lezen.