#oktober 2020
Dit jaar ben ik begonnen met glas studeren. Met name glasblazen op de brander, ook wel lampwerken, laboratorium of wetenschappelijk glasblazen genoemd.
Afgelopen zomer heb ik kunnen oefenen dankzij Iris Roskam die haar brander voor mij heeft opgezet. Omdat ik nog weinig ervaring heb, zal ik er veel tijd in moeten steken. Dit motiveerde mij om naast mijn aanvraag bij het Mondriaan Fonds ook het plan “Onderzoek Wetenschappelijk Glasblazen” in te dienen bij het Stimuleringsfonds Creatieve Industrie. Ik ben heel blij om te laten weten dat ik deze financiering heb gekregen. Met deze startsubsidie kan ik workshops volgen, materialen aanschaffen en mijn eigen glaswerkplaats in mijn atelier inrichten.
Er valt veel te leren. Zoals Bernard Bolas beschrijft in A Handbook of Laboratory Glass-Blowing “Until the student can turn a tube steadily without thinking about it, real progress in glassblowing is impossible”.
[aanleiding] In mijn eerste maand van mijn Werkbijdrage Jong Talent van het Mondriaan Fonds schreef ik een stuk (lees het hier) waarin ik keek naar de interactie tussen mij en mijn werk. Hoe ik dit steeds meer als een performance ben gaan zien, waarin de machine de performer is en ik de assistent.
Deze performance wil ik nog meer op de spits drijven door onderdelen te vervangen door een nog fragieler materiaal: glas. Glas inspireert mij door haar kwaliteiten en tekortkomingen. De holle vorm van glas biedt de mogelijkheid om vloeistoffen -tijdelijk- op te sluiten. Dat glas fragiel is en mogelijk kapot gaat door frictie en beweging vind ik een mooi gegeven en wil ik omarmen.
[books] Om de basisprincipes van glasblazen aan de brander te leren heb ik een leerpad uitgestippeld op basis van A Handbook of Laboratory Glass-Blowing door Bernard D. Bolas, Contemporary Lampworking: A Practical Guide to Shaping Glass in the Flame vol. I, II en II door Bandhu Dunham en de online lessen van The Scientific Glassblowing Learning Center door Joe Wales.
[workshops] Er is zoveel kennis wat online (alleen) niet te leren vallen. Daarom wil ik erg graag workshops volgen bij meester glasblazers om een beter grip te krijgen op techniek. In de huidige tijd met Covid-19 is dat wel erg lastig, afstand kan slecht gewaarborgd worden. Omdat ik bang was niet de kans te krijgen de workshops te volgen die ik wilde heb ik eind september al een workshop gevolgd. De workshop werd gegeven op locatie van Stipglas door Jörg Hanowski. Ik was bloednerveus. Maar het werd een hele leerzame ervaring.
Tijdens de workshop heb ik gewerkt op Nortel Minor Brander, een surface mix brander. Een surface mix brander houdt het brandstof gas, gescheiden van de zuurstof (of lucht) totdat beide gassen de toorts hebben verlaten. Het voordeel hiervan is dat de vlam erg stil is, de vorm en aard van de vlam zijn ook meer in te stellen. Mijn eerste stappen zijn gezet op een propaanbrander (zie video). Het is mij vaker al verteld dat werken met Borosilicaat glas op een propaanbrander niet mogelijk is. Toch vond ik dat het aardig ging, maar ik merkte al snel tijdens de workshop dat wat ik ‘aardig lukken’ vond ontelbaar veel beter gaat op een surface mix brander.
[werkplek] Wegens de nieuwe covid-19 maatregelen heb ik besloten mijn werkplek eerder op te zetten dan gepland. Ik heb veel kunnen leren tijdens mijn workshop over veiligheid en de benodigde gereedschappen. Komende maand zal ik mij bezighouden met het verzamelen van benodigde materialen.
Mijn onderzoeksfase sluit ik af met een serie experimentele glasobjecten waarin ik streef naar beweging en het opsluiten van vloeistoffen. Deze serie artefacten moet een overzicht geven van de meerwaarde van glazen blazen voor mijn werk, en de mogelijkheid om vervolgstappen te ondernemen. Ook zal deze serie richting geven aan mijn plan voor een kinetische print-installatie bestaand uit glazen onderdelen.
Bedankt voor het lezen.
Wordt vervolgd.