Maashorst
[2017]
“De Maashorst” is een verhaal over de strijd tussen de Romeinen en de Duitsers. Volgens de legende werden de Romeinen op verschillende plaatsen tegengehouden door ondoordringbare boomtakken. Het viaduct waarop het kunstwerk is geplaatst, verbindt omliggende dorpen met het natuurgebied “De Maashorst”, waar opgravingen zijn gedaan.
In samenwerking met Arno & Iris Beaux Arts (Arno Coenen en Iris Roskam). Ik leverde de schets voor de bewakers.
Inhoud accordeon
Gemaakt van Cortenstaal, vervaardigd met een waterstraalsnijder door Wilwy Metaalverwerking.
Maashorst
[2017]
“De Maashorst” is a story about the battle between the Romans and the Germans. According to legend, the Romans were stopped at various places by impenetrable tree branches. The viaduct where the artwork is placed, connects surrounding villages with the nature reserve “De Maashorst”, where excavations have been made.
In collaboration with Arno & Iris Beaux Arts (Arno Coenen and Iris Roskam). I delivered the sketch for the guards. Inhoud accordeon
[materiaal] perspex, hout, metaal, 55 servomotoren, 3 pololu microcontrollers
[afmetingen] 800 × 1000 mm
[afmetingen] 800 × 1000 mm
Stel je de mensheid voor door de ogen van buitenaardse wezens. Zouden we er niet magisch uitzien vanuit de ruimte? Van veraf lijken mensen licht te genereren. Bij nader inzien zou je zien dat ze in feite broze lichamen hebben en dat ze hun leefgebied domineren door het gebruik van gereedschap.
Na verloop van tijd kon je de verschuiving misschien zien. Het begin van een geïndustrialiseerde beschaving. Een tijdlang bloeide de mensheid op in hun in massa geproduceerde utopie. Er werden geweldige gereedschappen gebouwd, van een schaal die gemakkelijk zichtbaar was vanuit de ruimte. Deze wezens raakten verslaafd aan automatisering. Zonder na te hoeven denken, werden hun hersenen zwakker en hun vermogen om te dromen van radicale nieuwe technologieën vervaagde. De magie van deze gereedschappen ging verloren in bruikbaarheid, omdat mensen vervreemd raken van het technologische landschap eromheen.
Hoe zullen ze opnieuw een verbinding maken met hun tools? Zullen ze weer gaan verbeelden als ze in staat worden gesteld hun gereedschap te begrijpen? Laten we een stap terug doen in tijd en ruimte doen naar verouderde technologieën. Is er iets te winnen door verloren technieken weer tot leven te wekken?
Na verloop van tijd kon je de verschuiving misschien zien. Het begin van een geïndustrialiseerde beschaving. Een tijdlang bloeide de mensheid op in hun in massa geproduceerde utopie. Er werden geweldige gereedschappen gebouwd, van een schaal die gemakkelijk zichtbaar was vanuit de ruimte. Deze wezens raakten verslaafd aan automatisering. Zonder na te hoeven denken, werden hun hersenen zwakker en hun vermogen om te dromen van radicale nieuwe technologieën vervaagde. De magie van deze gereedschappen ging verloren in bruikbaarheid, omdat mensen vervreemd raken van het technologische landschap eromheen.
Hoe zullen ze opnieuw een verbinding maken met hun tools? Zullen ze weer gaan verbeelden als ze in staat worden gesteld hun gereedschap te begrijpen? Laten we een stap terug doen in tijd en ruimte doen naar verouderde technologieën. Is er iets te winnen door verloren technieken weer tot leven te wekken?